Skip to content Skip to footer

اگر تصور می‎کنید که در معرض وقوع خشونت قرار دارید یا خطر وقوع خشونت برای شما وجود دارد، می‎توانید بدون توجه به عامل خشونت (همسر، عاشق، پلیس، دکتر، کارمند مراکز بشردوستانه و …) با آژانس‎های مختلفی تماس بگیرید . اگر تصور می‎کنید که از خشونت رنج می‎برید و یا شاهد آن هستید که فرد خاصی از خشونت رنج می‎برد، می‎توانید با استفاده از اطلاعات زیر درخواست دهید.

مقاماتی که می‎توانید با آن‎ها تماس بگیرید:

–  استاندار و فرماندار منطقه

–   اداره پلیس

–   اداره ژاندارمری

–  دادستانی عمومی یا دادگاه خانواده

–  مدیران سیاست‎های استانی خانواده و اجتماع

–   مراکز پیشگیری و نظارت بر خشونت (VPMC)

–  مراکز درمانی ارائه دهنده خدمات درمانی اورژانسی

–  اتحادیه‎های قوانین مدنی

–  سازمان‎های حرفه‎ای سلامت

–   سازمان های جامعه مدنی که در زمینه‎های (زنان، کودکان، جوانان) فعالیت می‎کنند.

برای جلوگیری از بروز خشونت، تمامی درخواست‎ها رایگان خواهند بود. طبق قانون، هیچ هزینه‎ای را نمی‎توان از درخواست دهنده ادعا کرد. در شرایطی که امکان ارتباط مستقیم با نهادهای فوق وجود ندارد، خطوط اضطراری برقراری ارتباطی که شما می‎توانید در شرایط اضطراری با آن‎ها تماس بگیرید عبارتند از:

–  با شماره 155 با نیروی پلیس تماس بگیرید.

–  با شماره 156 با نیروی ژندارمری تماس بگیرید.

–  با شماره 183 با مشاوران خدمات اجتماعی تماس بگیرید.

–  با شماره 144 با مددکار اجتماعی تماس بگیرید.

–   با شماره 112 با اورژانس سلامت تماس بگیرید.

–    با شماره 187 با سازمان مبارزه با قاچاق انسان تماس بگیرید.

هنگامیکه شما در معرض خشونت قرار می گیرید:

– برای آنها بگویید که چه شده است و از آنها بخواهید تا گزارشی را تهیه کنند. در بعضی موارد، اگر در گزارش مسئله‎ای جا افتاده بود و یا دلخواه شما نبود، لطفا از آنها درخواست کنید تا آن را رفع کنند. هرگز پیش از خواندن هرگونه یادداشتی آن را امضا نکنید. یک کپی از یادداشتی که مایل به امضاء آن هستید را در پیش خود نگه دارید.

– باید به‎طور مستقیم به بیمارستان مراجعه کنید تا گزارشی مبنی بر بروز خشونت را دریافت کنید. اگر فرآیند تهیه گزارش از سوی بیمارستان کامل نشد، قبل از ایجاد پرونده از پلیس بخواهید تا موضوع را از بیمارستان استعلام کنند.

– پلیس یا ژاندارم‎ها حق ورود به دفتر کار دکتر را ندارند. در صورت بروز هرگونه نقض حقوق بشر از پزشک خود کمک بخواهید.

– طبق دستورالعمل کیفری (CCP)، حق دارید تا وکیلی داشته باشید. درخواست خود را به پلیس یا ژندارم اعلام کنید. لازم نیست پیش از آمدن وکیل شهادت دهید. می‎توانید برای شهادت دادن و امضا کردن گزارش منتظر وکیل بمانید.

– به غیر از CCP، همچنین می توانید از وکیل خود برای حمایت از شما در برابر انجمن‎های قانون و سازمان های جامعه مدنی کمک بخواهید.

– قربانی خشونت و مجرم هرگز نبايد در یک مکان نگهداری شوند. در چنین مواردی ناراحتی خود را به پلیس و ژاندارمری نشان دهید و مسئولیتشان را یادآوری کنید.

– اگر توسط پلیس و ژاندارمری در معرض خشونت قرار گرفتید، می‎توانید مستقیما به اداره دادستانی برای اقامه دعوای کیفری بروید.

– اگرچه محدودیت زمانی برای دریافت گزارش ضرب و جرح وجود ندارد اما باید به اورژانس نزدیکترین بیمارستان بروید. در مورد آنچه در حال اتفاق هست با پزشک صحبت کنید و در اسرع وقت معاینه شوید. بسیار مهم است که قبل از اینکه علائم موجود بر روی بدن شما از بین برود، پزشک شما را معاینه کند و بر اساس آن معاینه آثار وجود خشونت را گزارش کند.

– اغلب خشونت جنسی و فیزیکی تنها توسط یک گزارش پزشکی قابل ثبت می‎باشند. هر نوع اثر انگشت، مو، خراش، مایعات بدن عفونی در معاینه‎ای که در اورژانس بیمارستان برای تهیه گزارش سلامتی انجام می‎شود می‎تواند به‎عنوان شاهد استفاده شود. به همین دلیل، لباس‎های خود را عوض نکنید، حمام نروید و همچنین پیش از رفتن به مراکز درمانی آرایش نکنید.

– اگر اعتماد به نفس لازم برای اقامه دعوی حقوقی را ندارید، همچنان می‎توانید یک گزارش پزشکی دریافت کنید و سپس با پزشک خود صحبت کنید تا پرونده قضایی به سرعت آغاز نشود.

– اگر آمادگی لازم برای رفتن به بیمارستان را ندارید، قبل از بین رفتن آثار زخم‎ها و خشونت از آن‎ها عکس بگیرید. مطمعن شوید که عکس‎ها به‎گونه‎ای گرفته شوند که مشخص باشد این آثار متعلق به شماست و تاریخ عکاسی نیز قابل مشاهده باشد.

– پس از بروز خشونت، به ویژه پس از بروز آن توسط پلیس، ژاندارمری و پرسنل مراکز درمانی، می‎توانید به دفتر دادستانی منطقه خود بروید و شکایتی را تنظیم نمایید. از تقاضایی که امضا کرده‎اید، یک کپی تهیه نمایید.

– اگر شکایتی دارید، گزارش و شواهد دیگر خود را اضافه کنید.

– پس از درخواست شما پرس و جو و رسیدگی آغاز می‎شود و در صورت لزوم اعلام جرم شده و سپس در دادگاه پرونده‎ای تشکیل می شود. همچنین لطفا آدرس محل سکونت خود را ارائه دهید تا اطلاعیه‎ها برای شما ارسال شود.

– اگر تصور می‎کنید که در تمام این فرایندها ممکن است مشکلاتی داشته باشید، باید از حمایت یک وکیل برخوردار باشید. اگر پول لازم را برای استخدام یک وکیل را نداشته باشید، می‎توانید از طریق تماس با انجمن‎های حقوقی و یا سازمان های جامعه مدنی از مشاوره‎های حقوقی و یا حمایت یک وکیل برخوردار شوید.

– پس از وقوع خشونت جنسی، باید گزارش‎های ضرب و جرح و سلامتی از شما تهیه شود و در صورت نیاز تا زمان بهبود وضعیت سلامتیتان از شما مراقبت شود. برای این امر می‎توانید به اورژانس بیمارستان و یا مراکز درمانی اولیه برای درمان خود مراجعه کنید.

– اگر شکایتی دارید، گزارش و شواهد دیگر خود را اضافه کنید.

– پس از درخواست شما پرس و جو و رسیدگی آغاز می‎شود و در صورت لزوم اعلام جرم شده و سپس در دادگاه پرونده‎ای تشکیل می شود. همچنین لطفا آدرس محل سکونت خود را ارائه دهید تا اطلاعیه‎ها برای شما ارسال شود.

– اگر تصور می‎کنید که در تمام این فرایندها ممکن است مشکلاتی داشته باشید، باید از حمایت یک وکیل برخوردار باشید. اگر پول لازم را برای استخدام یک وکیل را نداشته باشید، می‎توانید از طریق تماس با انجمن‎های حقوقی و یا سازمان های جامعه مدنی از مشاوره‎های حقوقی و یا حمایت یک وکیل برخوردار شوید.

–   خطر ابتلا به بارداری ناخواسته و عفونت‎های قابل انتقال جنسی پس از وقوع خشونت جنسی وجود دارد. برای کاهش خطر حاملگی :
  • شما می‎توانید از قرص ضد بارداری استفاده کنید. به‎منظور جلوگیری از حاملگی باید در ظرف 72 ساعت پس از وقوع خشونت جنسی، از قرص‎های ضد بارداری استفاده نمایید. این قرص‎ها را می‎توان از دارو خانه‎ها خریداری نمود. هرچه زودتر از آن‎ها استفاده کنید میزان اثر آن‎ها بیشتر خواهد بود و همچنین نمی‎تواند در تمامی مواقع مانع از حاملگی شود.
  • می‎توانید از پرسنل مراکز درمانی یک دستگاه درون زهدانی مسی (آزمون پرتو ایمنی) بخواهید. آزمون پرتو ایمنی یک مداخله اضطراری مطمئن برای شرایط خطرناک است چراکه به طور کلی به عنوان روشی برای جلوگیری از بارداری استفاده می‎شد. روش فوق اثر پیشگیری از بارداری خواهد داشت، اگر تا پیش از روز پنجم پس از نزدیکی بدون وسایل پیشگیری استفاده شود.
برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‎های جنسی: 
  • باید با مراجعه به موسسات بهداشتی آزمایش غربالگری را برای تعیین عفونت را انجام دهید.
  • برای جلوگیری از ابتلا به HIV، باید فرآیند پیشگیری پس از مواجهه (PeP ) صورت گیرد. PeP باید ظرف 72 ساعت پس از مقاربت مشکوک آغاز گردد. این فرآیند در مجموع 28 روز طول می‎کشد و باید توسط یک پزشک متخصص انجام شود.
  •  آی یو دی یا ابزار درون‌زهدانی (به انگلیسی: IUD) وسیله‌ای به شکل‌های گوناگون (اکثرا T شکل) از جنس پلاستیک یا فلز است که برای پیشگیری از آبستنی در زهدان جایگذاری می‌شود.