Tüm hikayemiz babamın zatürre teşhisi alarak hastaneye yatmasıyla başladı. 60 yaşın getirdiği bir sorun olarak gördüğümüz bu hastalık uygulanan tedavilere rağmen bir türlü iyileşmiyordu. Günden güne zayıflamaya başlayan babamın durumu artık endişe verici bir hal almıştı.
Annemi dinlenmesi için eve gönderdiğim günlerden birinde hemşire odaya girerek beni dışarı çağırdı ve doktorun benimle görüşmek istediğini söyledi. İçimi hem bir ümit kapladı hem bir endişe. İnsanın beyni saniyede ne çok farklı şey düşünebiliyormuş en iyi doktorun odasına giden o koridorda gördüm. Birbirinden taban tabana zıt düşünceler peşim sıra geliyordu benimle.
Odadan çıktığımda zihnim donmuş, hiçbir şey düşünemez hale gelmiştim. 32 yıllık babam HIV pozitifti. Tüm anılarımız gözümün önünden geçiyor ve bir cenaze merasimi beliriyor önümde. Göz yaşlarımı tutamıyordum. Tanı için geç kalınmış, bağışıklık sistemi zayıflamış ve doktorların fırsatçı enfeksiyon dediği hastalıklar saptanmış. Meğer yaşlılığa yorduğumuz zatürre bunlardan ilkiymiş.
Bize de geçmiş midir? Ya annem? Torunlarını sürekli öperdi onlara bir şey olmuş mudur? İnsanın hasta yatağında yatan babasının ardından bunları düşünmesinin yarattığı acıyı anlatabilmem mümkün değil. Doktorlar hemen tedaviye başladılar. Annemize de tahlil yapılması gerektiğini söylediler. Pozitif Yaşamak adında bir kitabı da okumamız için verdiler. İşte o kitap bizim için, verilen ilaçlar da babam için dönüm noktası oldu.
Antibiyotiklerin yan etkisi sandığımız ishal, zatürre, eklem sorunları yavaş yavaş geçerken babam kilo almaya, neşelenmeye başladı. HIV ile yaşamaya dair tüm bilgilerin yer aldığı Pozitif Yaşamak kitabında enfeksiyona dair bilmemiz gereken her şeyi öğrendik. Öğrendikçe düşünmenin acı verdiği tüm endişeler bir, bir yok olmaya başladı. Annemin testleri negatif geldi. Tüm zamanını babama ayırmaya, onu güçlendirmek için yardım etmeye başladı.
1,5 ay önce öksürük krizleriyle girip, yataktan çıkamayacak kadar kötüleyen babam şimdi elinde çantaları gülerek evimize, torunlarına geri dönüyor. Yüzünde bitmeyen bir neşe. Bizlerde tarifsiz bir huzur. AIDS evresinde HIV enfeksiyonu alıp tedaviler sayesinde eski sağlıklı günlerine yeniden adam benim babam. Herkesten güçlü, çocukken arkadaşlarıma dediğim gibi herkesin babasını dövecek kadar güçlü ve sağlıklı babam.
Hastane sonrası görüştüğümüz Pozitif Yaşam Derneği’ne hazırladıkları ve bizlere ulaşması için dağıttıkları kitap için çok teşekkür ederiz. Bilginin, doğru bilginin hayatlarımızı nasıl değiştirdiğini sizlere anlatmak için bize bu yazıyı yazmayı teklif ettikleri için de ayrıca teşekkürler.
Hastalıkların ahlakı, kiri, pası olmadığını öğrendiğimiz bu süreçte öykümüzün aynı durumda kalan her oğul’a ya da babaya rehber olmasını dilerim.