Merhabalar. 3 yıldır HIV ile yaşayan evli bir erkeğim. Sizlerle hikayemi paylaşmak istememin en büyük sebebi zorlu yollardan geçip, en umutsuz anımızda bile çabalamaktan vazgeçmeyişimiz. Sonunda da isteğimize ulaşmış olmanın verdiği tarifi olmayan mutluluğumuz.
Tanı aldığımda şok olmuş, inanamamış, karanlık bir resmin içinde görmüştüm kendimi. Zihnim karışmıştı, ne olacaktı şimdi, severek evlendiğim her şeyden çok değer verdiğim eşime bulaştırırsam, ya bebek hayallerimiz, artık biz kalabalık bir aile olamayacak mıydık? Buraya yazmakla sığdıramayacağım yüzlerce soru hücum ediyordu çalışırken, akşamları evde, geceleri uyumadan önce.
Kabul aşamasını gerek doktorum gerek Pozitif Yaşam Derneği gerekse eşimin beni yalnız bırakmamasının yanında tedaviyle saptanamaz seviyeyi de görmek, ilk zamanlarda hissettiğim ve düşündüğüm pek çok şeyi değiştirdi. Artık hayatımıza kaldığımızdan yerden devam etmeye başlamıştık, tek eksiğimiz ailemizin genişlediğini görememekti. Bir bebek sahibi olmayı ben de eşim kadar çok istiyordum, pırıl pırıl gözlerinin içi gülen sağlıklı bir bebek.
Saptanamaz olduğumda veya kondom kullandığımda eşime HIV bulaştırmayacağımı biliyordum ama gebelik söz konusu olunca nasıl bir durumla karşı karşıya kalacağımız belirsizdi. Araştırmaya başladık ve çeşitli yöntemlerin olduğunu öğrendik, tüp bebek, sperm yıkama, aşılama gibi. Bunlar maliyeti yüksek işlemlerdi ve özelde yaptırmamız gerekti. Bizim bütçemiz buna yetmediğinden çocuk sahibi olabilmek için ne kadar para biriktirebiliriz hesabına düşmüştük. Fakat bir yıl önce beklemediğimiz bir seçenekle karşılaştık. Uzun süredir saptanamaz seviyede olduğum için normal yollarla yani korunmasız cinsel birliktelikte eşimin gebe kalabileceğini söyledi doktorumuz. Tabi ki başta endişelendik ve şüpheyle yaklaştık. Hemen dernekle iletişime geçip onlardan bilgi aldık. Araştırdık, enfeksiyon ve kadın doğum uzmanlarına ayrı ayrı sorduk. Fikre sıcak yaklaşmayan hekimler de vardı bulaş olmadan doğum yapmış kadınlar da vardı. En sonunda denemeye karar verdik, tabi ki uzmanımıza danışarak. Eşimin gebelik haberini aldığımız gün içimizde bir telaş vardı. Üzerimdeki sorumluluğun ağırlığını tarif etmem imkansız. Tekrarlayan testler sonucu eşim negatif çıktığında ilk kez derin ve rahat bir soluk alabilmiştik.
Şimdi kollarımızda 4 aylık bebeğimiz, üç kişilik mutlu bir aileyiz. 3 yıl önce bu mutluluğa sahip olacağım aklımın ucundan geçmiyordu, şimdi bence sahip olacağım en güzel şeye sahibim: eşim, kızım ve sağlığım.